තිස්‌ වසරක් පුරා රටේ පැවති යුද්ධය මේ වන විට අවසන් වී හමාරය. රට තුළ දැන් යුධ බියක්‌ නැත. ජනතාවට මහමගට බැස ගමනක්‌ බිමනක්‌ නිදහසේ යා හැක. උදා වූ නිදහසටද මේ වන විට වසර කීපයක්‌ ගත වී ඇත. එහෙත් .. රටේ සිව් කොනින් නිහඬ මාරයෙක්‌ හිස ඔසවා ඇති බවත් හේ විසින් දිනකට මිනිස් ජීවිත 13 ක් බැගින් රටෙන් උදුරාගන්නා බවත් ඔබ නොදන්නවා විය හැක.
පසුගියදා සිදුකරන ලද සමීක්‍ෂණයක ප්‍රතිඵල මගින් මේ තොරතුරු රටට අනාවරණය වූ අතර එය රටේ සියලු රෝහල් මුල්කොට ගෙන සිදුකළා නම් දිනකට රටට අහිමි වන මිනිස් ජීවිත ගණන වඩාත් ඉහළ අගයක්‌ ගන්නා බවත් එම සමීක්‍ෂණයෙන් හෙළිදරව් විය.
සිදු නොවිය යුතු බොහෝ දැ සිදුවෙමින් පවතින වටපිටාවක උදා වී ඇති මෙම අවාසනාවන්ත තත්ත්වය පිළිබඳ රජයේ ලියාපදිංචි වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ සභාපති විශේෂඥ වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙණිය මහතා විසින් අනාවරණය කොට ඇත්තේ රටක්‌ ලෙස අප වකුගඩු රෝගය" වෙත ශීඝ්‍රයෙන් ගොදුරු වෙමින් පවතින බවය. ඒ මහතා විසින් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ විශේෂඥ වෛද්‍ය මහාචාර්ය සුනිල් විමලවංශ මහතා විසින් සිදුකළ සමීක්‍ෂණයක ප්‍රතිඵල වන අතර ඔවුන්ගේ අදහස වන්නේ ආහාර මගින් විෂ රසායන ද්‍රව්‍ය මිනිස් ශරීරයට එකතුවීම මීට හේතුව බවය.
කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය භාවිතයෙන් මේ වන විට අපේ රට "කප් " ගසා ඇතත් මීට දශක කීපයකට එපිට අපට ආවේණික වූ වී වර්ග රාශියකින්, සරු පසකින් යුත් ගොවි බිම් ජාතිය සතුව පැවතිණ. සාම්ප්‍රදායික කෘෂි කර්මාන්තයක්‌ මගින් රට ස්‌වයංපෝෂිත වී තිබුණේය. එකල පස පෙරළා සරු අස්‌වනු රැස්‌ කරමින් ජාතියේ මහ පොළොව දහදියෙන් සරුකළ පරපුරක්‌ පිළිබඳ ඉතිරිව ඇති මතකය අද පවා උපදවනු ලබන්නේ උදාර වූ හැඟුමන්ය.
වැඩි අස්‌වනු නෙලීමේ විප්ලවීය වෙනස ගෙන ආ මරණීය වේදනාව
දැන් රටම වකුගඩු රෝග අවදානමේ..
1960 වසරේදී ලොවට හරිත විප්ලවය හඳුන්වාදීමත්, ඒ මගින් ලෝක ආහාර නිෂ්පාදනය වැඩි කිරීමටත් සැලසුම් කිරීමේදී කෙටි කලකින් වැඩි අස්‌වනු නෙළීමේ ක්‍රම වෙත ලෝකය පෙළඹීමත් සමග අපේ රටද එම "විප්ලවීය වෙනස" සාදරයෙන් පිළිගත් අතර එය රටට අද "මරණීය වේදනා" ගෙන දෙන්නක්‌ බවට පත්ව ඇත.
දිනකට ආසන්න වශයෙන් මරණ 13 ක් සිදු කරන තවත් විශාල පිsරිසක්‌ ඒ සඳහා සූදානම් කරන "වකුගඩු මාරයා" අප විසින් පිළිගෙන ඇත්තේ අකමැත්තෙන් නොව කැමැත්තෙන්ය. ඉතිහාසය විසින් ඊට සාක්‍ෂි සපයනු ඇත.සාම්ප්‍රදායික වගා කටයුතුවලින් ඉවත්වීම, දේශීය බීජ වෙනුවට විදේශයන්ගෙන් ගෙන්වූ බීජ ලක් පොළොව මත වගා කිරීම එතෙක්‌ ස්‌වයංපෝෂිතව පැවැති ජාතිය සතු අස්‌වනු ගබඩා තව තවත් අස්‌වනුවලින් පිරවීම ආදී නහුතයක්‌ "හීන" ලක් පොළොව මත "සැබෑවක්‌ බවට පත්කිරීමට වැර යොදා ඇත්තේ අප විසින්මය. ඒ තුළින් බහු ජාතික කොම්පැණි සැබෑ කරගන්නට බලා සිටි දීර්ඝකාලීන අරමුණු පෙර නුවණින් විමසා නොබලන ලද්දේද අප විසින්ය. ජාවාරම්කාර සමාගම් ඒ සඳහා පළමුව අපට කර ඇත්තේ රෙදි සපයා දීම අතර... මසා ගත්තේ අප විසින්මය.
කෘමිනාශක, වල් නාශක, දිලීර නාශක යන කුමන නාමකරණයක්‌ම යටතේ හෝ පැමිණි විෂ රසායන ද්‍රව්‍ය අපේ මහ පොළොව මත මේ වන විට පැළපදියම්ව හමාරය. පළමුව එම විෂ රසායන ද්‍රව්‍ය මගින් ආහාර නිපදවීම සඳහා අප සතුව තිබූ සාම්ප්‍රදායික ඥනයට වස පෙවූ අතර දෙවනුව සිදුකරනු ලැබුවේ රට සතුව තිබූ සරු පස මරා දැමීමය. මේ වන විටත් රටේ මහ පොළොව සතුව තිබූ මතුපිට සාරවත් පස්‌ තට්‌ටුව මිය පරලොව ගොස්‌ අවසන්ය. නැවත අස්‌වැද්දීම පිණිස පළිබෝධ නාශක නැතුවම බැරිය. ආහාර නිෂ්පාදනයෙන් වැළකිය නොහැකිය. එහෙම පොළොවක බහින බතල අලයද කිරට නැමෙන වී කරලද වස විසෙන් සමන්විතය.
වකුගඩු රෝගය පරතික උවදුරක්‌ බවට පත්වෙමින් ඇත්තේ එවැනි ආහාර අනුභවයත් සමගය.
1990 දශකයේ සිට රජරට මුල්කරගෙන වකුගඩු රෝගය හිස ඔසවන්නට වූ අතර පර්යේෂණවලින් තහවුරු කොට ඇත්තේ රජරට පොළොවට ආවේණික රතු දුඹුරු පසත්, එහි බහුලව දක්නට ලැබෙන යකඩ අයනත් ජලයේ කිවුලත් වගා කටයුතු සඳහා යොදා ගන්නා අසීමිත වූ රසායන ද්‍රව්‍යවල ඇති විෂ සංඝටක සමග එකතුව රජරට ජීවිත වකුගඩු රෝගයට ගොදුරු කරන බවය.
දස මහා යෝධයන් සඳහා බත සැපයූ "රජරට පොළොව" අද පත්ව ඇති තත්ත්වය පිළිබඳ උපදවන ශෝකය තවත් උත්සන්න කරවන්නේ ඒ ප්‍රදේශයන්හි ජීවත්වන අහිංසක ගොවි ජනතාවගේ ජීවිත ඉරණම වකුගඩු උවදුර හේතුවෙන් මරණයෙන් කෙළවර වන ෙ€දවාචකයක්‌ බවට මේ වන විටත් පත්ව ඇති නිසාය.
වාර්තාවන ආකාරයට බහුල වශයෙන් රජරටින්ද රටේ අනෙකුත් ප්‍රදේශ තුළින්ද ප්‍රතිශතයක්‌ ලෙස වකුගඩු රෝගීන් 15.5% ප්‍රමාණයකින් ඉහළ ගොස්‌ ඇත. ඉදිරියේදී මෙම තත්ත්වය තවදුරටත් ඉහළ යැමේ අවදානමක්‌ද ඇත. විශේෂඥ වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙණිය මහතා පසුගියදා මාධ්‍යයට අදහස්‌ දක්‌වමින් ප්‍රකාශ කර ඇත්තේද ලෝකයේ වැඩිපුරම වගා කටයුතු සඳහා කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරන රටක්‌ බවට ශ්‍රී ලංකාව පත්ව ඇති බවත් රටේ ජනතාව බහුල වශයෙන් ආහාරයට ගන්නේ වස විෂවලින් සමන්විත ආහාර බවත්ය. ඒ මහතාට අනුව හඳුනාගෙන ඇති එක් සත්‍යයක්‌ වන්නේ දේශීය බීජ වලට මුල්තැන දෙමින් සිදුකරන කෘෂිකාර්මික රටාවක්‌ තුළින් නිරෝගී සම්පන්න සමාජයක්‌ ඇතිකළ හැකි බවය. ඔවුන්ගේ උත්සාහය වී ඇත්තේද එයමය.
රජයේ ලියාපදිංචි වෛද්‍ය නිලධාරී සංගමයත් පූජ්‍ය දරණාගම කුසලධම්ම හිමියන්ද එක්‌ව කොළඹ 07 ශ්‍රී සම්බුද්ධාලෝක විහාරස්‌ථානයේදී පසුගියදා දියත් කළ වස විසෙන් තොර ආහාර අලෙවි කිරීමේ මධ්‍යස්‌ථානය එහි මූලාරම්භය වන අතර ඔවුන්ගේ අදහස වී ඇත්තේ කාබනික පොහොර භාවිතය සහ අප සතුව පැවති සාම්ප්‍රදායික ඥනය භාවිත කරමින් ආහාර නිෂ්පාදනයේ යෙදීමය. ඒ මගින් වකුගඩු රෝගය ඇතුළු අනෙකුත් මාරාන්තික රෝගවලින් තරමක්‌ දුරට හෝ ජනතාව ඈත් කර තැබීමය.
එය මහා සංඝරත්නය සමග එක්‌ව වෛද්‍යවරු විසින් මෑතකදී ගත් එඩිතර තීරණයක්‌ වීමත් ඒ සඳහා ජනාධිපතිවරයාගේ සහභාගිත්වය හිමිව තිබීමත් බොහෝ දෙනාගේ ප්‍රසාදයට කරුණක් වී ඇත.
බහු ජාතික සමාගම් සහ මෙරට ඒජන්තයන් විසින් රටේ ජීවිතවලට "වස කැවීම" නතර කිරීම පිණිස මහා සංඝරත්නය සහ වෛද්‍යවරු විසින් පෙරමුණ ගැනීම වටිනාකමක්‌ සහිත දෙයක්‌ වන්නේ රටේ මහ ජනතාව ඒ දෙපාර්ශ්වයටම ඇහුම්කන්දීමට වැඩි කැමැත්තක්‌ දක්‌වන නිසාවෙන්ය.
රටේ ජනතාවටද මේ මොහොතේ වගකීමක්‌ පැවරී ඇත. වකුගඩු මාරයාගෙන් බේරීම පිණිසත් තවදුරටත් නිදුකින් ජීවත්වීම පිණිසත් සමාජයක්‌ ලෙස අපද ආකල්පමය වෙනසකට ලක්‌විය යුතුය. "ආහාර ගන්නේ ජීවත්වීම පිණිස මිස ජීවත් වන්නේ ආහාර පිණිසය" යන වැරදි ආකල්පයෙන් මිදිය යුතුය. අපේ රට බහු ජාතික කොම්පැණිකාරයන්ගේ අල බහින භූමියක්‌ නොවී තිබූ යුගයක ජීවත් වූ පැරැන්නන්ගේ ජීවිත නිරෝගීව තිබූ අතර ඔවුන් මිය පරලොව ගියේ රෝහල් ඇඳන් මත අකලට රෝගීව නොව පරමායුෂ හමාර වූ තැනය.
ආහාර යනු ජීවත්වීම පිණිස මහ පොළොව විසින් මිනිසාට ලබාදෙන වටිනාම ප්‍රදානය වන අතර එය පිරී පැවතිය යුත්තේ පෝෂණයෙන් මිස වස විසවලින් නොවිය යුතුය. වකුගඩු රෝගය ඇතුළු තවත් බෝ නොවන මාරාන්තික රෝග රැසකට හිතකර ලෙස ඇසුරුම් කොට මිලදී ගැනීම සඳහා වෙළෙඳපොළේ තබා ඇති තවත් බොහෝ ආහාර වර්ග මිලදී ගැනීමේදී එහි ඇති පෝෂණය ගැන ජනතාව වඩාත් දැනුවත් විය යුතුය. එසේ නොවුනහොත් "මාරයා" ඒ තුළින්ද ඇඟට ගොඩවිය හැක.
තුන් වේල රතු බතින් පිරිමසාගත් අතීතයක සිට පැවත එන වර්තමාන පරපුර මේ වන විට දේශීය සහලින් සමු අරන් "රයිස්‌" දක්‌වා පරිවර්තනය වී ඇතත් එහි ඇති රසයත්, පැහැයත් යට ඇත්තේද රස සහ වර්ණකාරක ලෙස එන වස විසද විය හැක.
අද වන විට අන් කවරදාටත් වඩා ආහාර තුළට වස විස එකතු වී ඇති බවත් ඒ හේතුවෙන් මාරාන්තික වකුගඩු රෝගයට ගොදුරුවන ජනතාව දිනෙන් දින ඉහළ යන බවත් ප්‍රබල කතිකාවතක්‌ බවට පත්ව ඇති වටපිටාවක්‌ තුළ ඉන් මිදීමට රටක්‌ ලෙස අප අත්වැල් බැඳගත යුතුය.
නිහඬ මාරයකු ලෙස නැගී සිටිමින් ජාතියම ලෙඩ කිරීමට බලා සිsටින වකුගඩු උවදුර රටින් පලවා හැරිය යුතුය. ඒ සඳහා පරගැති චින්තනයෙන් මිදී යළිත් දේශීය චින්තනයක්‌ වෙත රට රැගෙන යා යුතුය. ඒ සඳහා රජය විසින් සුදුසු ක්‍රියාමාර්ග ගත යුතු අතර රට වැසියන් ලෙස අපද අතීතයෙන් ගුරුහරුකම් ලබමින් ආකල්පමය වෙනසකට මුල පිරිය යුතුය.
රුවන් ජයවර්ධන
වකුගඩු ලෙඩ හදන වල් නාශකයක් තවමත් රජරට වෙළෙඳ පොළේ
උතුරු මැද පළාතේ පැතිර යන හඳුනා නොගත් වකුගඩු රෝගය ගැන පර්යේෂණය කළ ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය සිය අවසන් වාර්තාවේ කරුණු රැසක් හෙළි කොට තිබේ. එහි සඳහන් එක් කරුණක් වනුයේ රජරට ප‍්‍රදේශයේ ජීවත් වන වකුගඩු රෝගීන්ගේ මෙන්ම රෝගීන් නොවන අයගේ රුධිරයේ ක‍්‍රියාකාරී
 |
ආසනික් පර්යේෂණ කණ්ඩායමේ සාමාජික වෛද්‍ය |
ඒ අනුව රජරට ප‍්‍රදේශයේ කෘෂි කර්මාන්තයට යොදන කෘෂි රසායනික බොහෝමයක මේ රසායනික සංඝටක අඩංගු බවට හඳුනාගත් බවට අවසන් වාර්තාවේ සඳහන් වේ. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය විසින් මේ ගැන සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය ද දැනුම්වත් කරමින් කියා තිබුණේ සියලූ කෘෂි රසායනික වර්ග තත්ත්ව පාලනයකට හා දැඩි පාලනයකට ලක් කළ යුතු බවයි. එසේම කෘෂි රසායනික අවම ලෙස භාවිත කොට කෘෂි කර්මාන්තය කළ හැකි නම් එය වඩා උචිත බවද එම වාර්තාවේ සඳහන් කොට තිබේ. මෙම ක‍්‍රමවේ ද ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට පමාවීමෙන් කෘෂි රසායනිකවල අඩංගු බැර ලෝහ රට පුරා බරපතළ ලෙස ව්‍යාප්ත වීමට ඉඩ ඇති බවද එම වාර්තාවේ පැහැදිලිව සඳහන් වේ. ඒ අනුව ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ අවසන් වාර්තාවෙන් මෙරට භාවිත කරන කෘෂි රසායනික වර්ග 10ක් භාවිතයෙන් ඉවත් කරන ලෙස නිර්දේශ කොට තිබේ.
මේ ගැන අවධානය යොමු කරමින් රජරට වකුගඩු රෝගය ගැන සෙවීමට පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවක් ද පත් කළේය. මේ සභාව මගින් විද්වත් කමිටුවක් පත් කොට මේ ගැන සාකච්ඡුාවට බඳුන් කළේය. එම විද්වත් කමිටුව මගින් කෘෂිකර්ම අමාත්‍යංශයට නිර්දේශ කිහිපයක් දෙන ලදි. ඉන් එක් නිර්දේශයක් වූයේ ලංකාවට ගෙන්වන පළිබෝධනාශකවල බැර ලෝහ ඇත්දැයි පරීක්ෂා කර බැලිය යුතු බව හා දේශීය කෘෂිකර්මාන්තය නගා සිටුවීමේ ප‍්‍රතිපත්ති ගත යුතු බවට නිර්දේශ කිහිපයක් ලබා දුනි. තවද කෘෂි රසායනික වර්ග 10ක් නම් කොට ඒවා ගෙන්වීම සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කළ යුතු බවද නිර්දේශ කෙරුණි. ඒවා නම් ක්ලෝරොෆයිරිපොස්, ප්‍රොපනිල්කාබරිල්, කාබෝෆියුරාන් හා ග්ලයිෆෝසේට් ඇතුළු වර්ග 10ක්ය.
ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය නිකුත් කළ අවසන් වාර්තාවේ ද මෙරට කෘෂි කර්මාන්තයේ දී භාවිත කරන කෘෂි රසායනික වර්ග 10ක් භාවිතයෙන් ඉවත් කරන ලෙස නිර්දේශ කොට තිබුණි. ඒවා නම් 2, 4D, 2, 4, 5T, 2, 4, 5 - Trichorophenol, iso propoxyphenol, Pentachtorophenol, 3,5 6 - Trichioropyridinal, P - nitrophenol, I - naphthol, 2 - naphthol, glyphosate. මෙම වාර්තා දෙකෙන්ම තහනම් කළ යුතු කෘෂි රසායනික වර්ග පෙන්වා දී තිබිය දී කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය විසින් පසුගියදා කෘෂි රසායනික වර්ග 4ක් ගෙන්වීම තහනම් කළේය. ක්ලොරොෆයිරිපොස්, ප්‍රොපනිල්, කාබරිල් හා කාබොෆියුරාන් යන වර්ග ඒ හතරට අයත්ය. එහෙත් ග්ලයිෆෝසේට් කෘෂි රසායනිකය තවමත් තහනම් කොට නැත. පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාව මගින් පත් කළ විද්වත් කමිටුව පෙන්වා දී තිබුණේ ග්ලයිෆෝසේට් නම් රසායනිකය ද මෙරටට ගෙන්වීම තහනම් කළ යුතු බවයි. එහෙත් තවමත් එය තහනම් කොට නැත.
 |
වාර්තාවන අන්දමට ග්ලයිෆොසේට් රසායනිකය මෙරට ඉතා සීග‍්‍රයෙන් භාවිත කරයි. එම නිසා එම රසායනිකය විශාල වශයෙන් මෙරටට ගෙන්වා තිබේ. එම ගෙන් වූ තොග අවසන් වන තෙක් වසරක පමණ කාලයක් ග්ලයිකෝසේට් රසායනිකය භාවිත කිරීමට අවසර දී තිබෙන බවයි.
රජරට ප‍්‍රදේශයේ පැතිර යන වකුගඩු රෝගයට හේතුව කෘෂි රසායනික නම් ග්ලයිෆොසේට් රසායනිකයෙන් ඊට දැඩි බලපෑමක් කරන්නේ නම් තවත් වසරක් පමණ මෙම රසායනිකය භාවිතා කරන්නේ ඇයි ද යන්න ප‍්‍රශ්නයකි. ග්ලයිෆොසේට් රසායනිකය වකුගඩුවල තැන්පත්ව ඇති බවත් එය මුත‍්‍රාවලින් පිට කරන බවත් ආසනික් පර්යේෂණ කණ්ඩායමේ සාමාජික වෛද්‍ය චින්තක විජේවර්ධන මහතාද පවසයි.
මේ රටේ ජනතාවගේ වාසනාවට කෘෂිරසායනික කිහිපයක් හෝ තහනම් කිරීම හොඳ දෙයකි. ග්ලයිෆොසේට් රසායනිකය මිනිස් සිරුරට ඇතුළු වී තිබෙන්නේ කෘෂි රසායනික මගිනි. වකුගඩු රෝගය ව්‍යාප්ත වී ඇති ප‍්‍රදේශයේ ග්ලයිෆෝසේට් වැඩි වශයෙන් භාවිතා කරයි. එය අත්‍යාවශ්‍ය නොවන කෘෂි රසායනිකයකි. ගොවීන් ග්ලයිෆොසේට් අධික ලෙස භාවිත කරන්නේ වල් මර්දනය සඳහාය. මෙමගින් සියලූ වල් ගස් විනාශ කරයි. වෙනදා කැත්ත උදැල්ල භාවිත කොට වල් මර්දනය කළ ගොවීන් ග්ලයිෆොසේට් අඩංගු වල් නාශක භාවිත කරයි.
මෙම රසායනිකය ක්‍ෂීරපායි සතුන්ට විස නැත. එහෙත් ක්‍ෂීරපායි නොවන සියලූ සතුන්ට විස සහිතය. එනම් එම කාණ්ඩයට අයත් ඒක ශෛලීය සියලූම ශාක හා සත්ව විශේෂවලට ග්ලයිෆෝසේට් විස සහිතය. ග්ලයිෆොසේට් පොළවට ඉසීමෙන් සියලූම ශාක විනාශ වී යයි. ක්ෂුද්‍ර ජීවීන්, පණුවන් ආදී පස සරු කරන සියලූම දේ විනාශ වෙයි. මේ නිසා පස නිසරුවීමට පටන් ගනී. පස මිය යයි. පස මිය ගිය පසු කිසිදු ශාකයක් වර්ධනය නොවේ. යම් හෙයකින් ශාකයක් පැළ වුවත් එම ශාකය වර්ධනය වීමට කෘමි නාශක මෙන්ම රසායනික පොහොර ද යෙදිය යුතුය. ඊට හේතුව පස තුළ අහිතකර බැක්ටීරියා දිලීර වර්ධනය වීමයි. පසේ පෝෂක ප‍්‍රමාණය අඩුවීමෙන් නැවත පස සකසා ගැනීමට අපහසුය. පාංශු ජීවීන් නැති පසක වගා කිරීම අපහසුය. උතුරු මැද පළාතේ කෘෂිකාර්මාන්තය සිදු කරන බොහෝ ප‍්‍රදේශවල පස දැන් එම තත්ත්වයට පත්ව තිබේ.
ගොවීන් මෙම කාෂි රසායනිකයට ඉබේම හුරු වූයේ නැත. විවිධ සමාගම් මගින් ගොවීන්ට උපදෙස් දී ග්ලයිෆොසේට් භාවිතා කිරීමට හුරු කර ඇති බව වෛද්‍ය චින්තක විජේවර්ධන මහතා පවසයි. කෘෂිකර්ම නිලධාරීන් පැමිණ ගොවීන් දැනුවත් කිරීම වෙනුවට විවිධ සමාගම් මගින් මේ වැඬේ කරන්නේ ඔවුන්ගේ අලෙවි ප‍්‍රවර්ධන නිලධාරීන්ට සියයට 50ක් කොමිස් ලබාදීමෙන් බව ද වෛද්‍යවරයා පවසයි. ”වල් මර්දනයට මෙය හොඳයි” කියමින් ග්ලයිෆොසේට් කෘෂි රසායනිකය ඉතා සීග‍්‍රයෙන් උතුරු මැද පළාතේ මේ නිසා අලෙවි වෙයි.
ග්ලයිෆොසේට් ගසා වල් මර්දනය කළත් එම රසායනිකය වගා කරන බෝග මගින් මිනිසාගේ ශරීරයට ඇතුළු වේ. මේ නිසා වකුගඩු තුළට මේ රසායනිකය ගමන් කරයි. මුත‍්‍රා මගින් ග්ලයිෆොසේට් පිට කරන නිසා උතුරු මැද පළාතේ වකුගඩු රෝගීන්ගේ වකුගඩු තුළ මෙම රසායනිකය අධි මාත‍්‍රා වලින් අන්තර්ගතය. මීට අමතරව රුධිරයෙහි ද මෙම රසායනිකය අන්තර්ගත වී තිබේ. උතුරු මැදපළාතේ සිදු කළ පර්යේෂණ වලින් එය අනාවරණය විය. වකුගඩු රෝගය වැළඳුන රෝගීන්ගේ ශරීර අවයවවල හා මුත‍්‍රා සම්පලවල අධිමාත‍්‍රා වලින් කෘෂි රසායනික අවශේෂ අඩංගු බවට ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ අවසන් වාර්තාවෙන් ද පෙන්වා දෙන්නේ එහෙයිනි. එම රසායනක අතර ආසනික්, මර්කරි (රසදිය) ප්ලැටිනම්, සයනයිඞ් මෙන්ම ග්ලයිෆොසේට් විස අඩංගු රසායනික කොටස් ද තිබේ.
මේ තරම් විස ප‍්‍රමාණයක් මිනිස් ග්ලයිෆොසේට් රසායනිකය අඩංගු විවිධ කෘෂි රසායනික වෙළෙඳපොළ තුළ තිබේ. මේවා විවිධාකාරයෙන් පැමිණ පොළවට මෙන්ම මිනිස් සිරුරට අහිතරක බලපෑම් ඇති කරයි. අද දක්නට තිබෙන බොහෝ ලෙඩ රෝගවලට හේතුව ද කෘෂි රසායනික බව ආසනික් පර්යේෂණ කණ්ඩායම් සාමාජික වෛද්‍ය චින්තක විජේවර්ධන මහතාගේ අදහසයි.
මේ සා කෘෂි රසායනික භාවිතය නිසා බෝ නොවන රෝග වසංගතයක් මෙන් රට පුරා පැතිර තිබේ. මෙය රටටම බෝ වූ රෝගයකි. පසුගිය කාලය පුරා සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය වැඩිපුර මුදල් යොදා ඇත්තේ බෝ නොවන රෝග පාලනයටය. එම රෝග ගැන ජනතාව දැනුම්වත් කිරීමටය. පිිළිකා, හෘද රෝග, අධික රුධිර පීඩනය, වැනි රෝග පාලනයට විශාල වියදමක් දැරීම සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයට සිදුව තිබෙන්නේ කෘෂි රසායනික නිසාය. නමුත් මේ සා ව්‍යසනයක් සිදුවෙද්දී ග්ලයිකොසේට් තහනම් කිරීමට බිය ඇයි ද යන්න ගැටලූවකි.
සටහන : ප‍්‍රගීත් සම්පත් කරුණාතිලක
Rise in kidney disease
Could environment be a factor ?
Nathalie Sanderson
Unprotected use of chemicals, a health hazard
For years, mysterious epidemics of kidney disease have been simmering within agricultural hotspots in the developing world, from tropical El Salvador to the South Asian highlands of Sri Lanka and India.
The deadly string of chronic kidney disease (CKD) outbreaks have barely made the news since it first struck farmers in the 1990s. Yet today, the World Health Organization (WHO) estimates more than 20,000 workers in Central America alone have died in the wake of the uptick in CKD.
What is driving kidney failures in these agricultural workers? Although the precise cause of the outbreaks remain disputed, political leaders have begun to reign in toxic pesticide imports as a stopgap reform to stem the loss of life. El Salvador and Sri Lanka have stepped up as the first two nations to ban mainstream agrochemicals for their suspected assault on the kidneys of young rural farmers.
Index of suspicion
We know genetics, diet, and lifestyle all influence the prevalence of kidney disease. But what about the environment? Could environmental factors be driving outbreaks of kidney disease in developing nations?
Kidneys are the body’s filters. As blood flows through these critical organs, they efficiently filter out wastes and toxins and prepare their removal. But the kidneys’ ability to flush foreign agents is not unlimited. Accumulated stressors can and do lead to kidney failure.
The index of suspicion for agrochemical drivers of kidney disease is higher than ever. Added to a concomitant rise in demand for dialysis techs and renal physicians in afflicted countries, researchers and now politicians are beginning to take notice after years of inaction.
Agrochemical wars
Amid growing evidence for a link between nephrotoxicity and agrochemicals, some political leaders now believe the abnormal rise in CKD cases can be traced to environmental causes - specifically, chemical pesticides and fertilizers widely used in the agricultural sector to grow massive quantities of crops for export.
El Salvador recently passed a landmark ban of 53 agricultural products. The Salvadoran ban includes old pariahs like DDT, as well as popular modern brands, like Monsanto’s Roundup and Dow’s 2,4-D. It’s the latest move meant to slow a crippling regional epidemic of kidney disease spreading along the impoverished Pacific coast of Central America.
Earlier this year, three chemicals were banned in Sri Lanka following a multiyear investigation that linked high CKD rates in the South Asian island nation to chemical agents in the fields. Researchers highlighted cadmium, arsenic, and lead among the dangerous ingredients found in common pesticides and herbicides.
But the pesticide theory has its discontents too. The impact of agrochemicals has been hotly contested for years, and the debate’s intensity is only increasing with the bans. Agribusiness is fighting back, deploying its political muscle in multiple nations to challenge emergent regulation.
Meanwhile, more researchers and green groups are discussing how residents of export crop-dependent nations deal with noxious environmental risk factors rarely seen at similar levels in advanced countries - such as unclean drinking water and lead exposure.
Puzzles remain
Handling contaminated soils and agrowaste directly exposes farmers to the heavy metals that leach from poisonous chemicals. Workers can also receive doses through the air they breathe and food and water they consume.
Cumulative biochemical exposure to heavy metals like lead can be life-threatening. But does it mean metallic pesticide residues are creating kidney failure epidemics in crop-heavy nations like Sri Lanka and El Salvador?
Are agrochemicals responsible for the deaths of thousands of young agricultural workers in the global South? As the issue heats up in the coming years and the number of fatalities continues to climb, the answers to these questions may be forthcoming.
Courtesy: greenerideal.com
Rise in kidney disease
Could environment be a factor?:
For years, mysterious epidemics of kidney disease have been simmering within agricultural hotspots in the developing world, from tropical El Salvador to the South Asian highlands of Sri Lanka and India.
The deadly string of chronic kidney disease (CKD) outbreaks have barely made the news since it first struck farmers in the 1990s. Yet today, the World Health Organization (WHO) estimates more than 20,000 workers in Central America alone have died in the wake of the uptick in CKD.
What is driving kidney failures in these agricultural workers? Although the precise cause of the outbreaks remain disputed, political leaders have begun to reign in toxic pesticide imports as a stopgap reform to stem the loss of life. El Salvador and Sri Lanka have stepped up as the first two nations to ban mainstream agrochemicals for their suspected assault on the kidneys of young rural farmers.
Kidneys are the body’s filters. As blood flows through these critical organs, they efficiently filter out wastes and toxins and prepare their removal. But the kidneys’ ability to flush foreign agents is not unlimited. Accumulated stressors can and do lead to kidney failure.
The index of suspicion for agrochemical drivers of kidney disease is higher than ever. Added to a concomitant rise in demand for dialysis techs and renal physicians in afflicted countries, researchers and now politicians are beginning to take notice after years of inaction.
El Salvador recently passed a landmark ban of 53 agricultural products. The Salvadoran ban includes old pariahs like DDT, as well as popular modern brands, like Monsanto’s Roundup and Dow’s 2,4-D. It’s the latest move meant to slow a crippling regional epidemic of kidney disease spreading along the impoverished Pacific coast of Central America.
Earlier this year, three chemicals were banned in Sri Lanka following a multiyear investigation that linked high CKD rates in the South Asian island nation to chemical agents in the fields. Researchers highlighted cadmium, arsenic, and lead among the dangerous ingredients found in common pesticides and herbicides.
But the pesticide theory has its discontents too. The impact of agrochemicals has been hotly contested for years, and the debate’s intensity is only increasing with the bans. Agribusiness is fighting back, deploying its political muscle in multiple nations to challenge emergent regulation.
Meanwhile, more researchers and green groups are discussing how residents of export crop-dependent nations deal with noxious environmental risk factors rarely seen at similar levels in advanced countries - such as unclean drinking water and lead exposure.
Cumulative biochemical exposure to heavy metals like lead can be life-threatening. But does it mean metallic pesticide residues are creating kidney failure epidemics in crop-heavy nations like Sri Lanka and El Salvador?
Are agrochemicals responsible for the deaths of thousands of young agricultural workers in the global South? As the issue heats up in the coming years and the number of fatalities continues to climb, the answers to these questions may be forthcoming.
Courtesy: greenerideal.com
The deadly string of chronic kidney disease (CKD) outbreaks have barely made the news since it first struck farmers in the 1990s. Yet today, the World Health Organization (WHO) estimates more than 20,000 workers in Central America alone have died in the wake of the uptick in CKD.
What is driving kidney failures in these agricultural workers? Although the precise cause of the outbreaks remain disputed, political leaders have begun to reign in toxic pesticide imports as a stopgap reform to stem the loss of life. El Salvador and Sri Lanka have stepped up as the first two nations to ban mainstream agrochemicals for their suspected assault on the kidneys of young rural farmers.
Index of suspicion
We know genetics, diet, and lifestyle all influence the prevalence of kidney disease. But what about the environment? Could environmental factors be driving outbreaks of kidney disease in developing nations?Kidneys are the body’s filters. As blood flows through these critical organs, they efficiently filter out wastes and toxins and prepare their removal. But the kidneys’ ability to flush foreign agents is not unlimited. Accumulated stressors can and do lead to kidney failure.
The index of suspicion for agrochemical drivers of kidney disease is higher than ever. Added to a concomitant rise in demand for dialysis techs and renal physicians in afflicted countries, researchers and now politicians are beginning to take notice after years of inaction.Agrochemical wars
Amid growing evidence for a link between nephrotoxicity and agrochemicals, some political leaders now believe the abnormal rise in CKD cases can be traced to environmental causes - specifically, chemical pesticides and fertilizers widely used in the agricultural sector to grow massive quantities of crops for export.El Salvador recently passed a landmark ban of 53 agricultural products. The Salvadoran ban includes old pariahs like DDT, as well as popular modern brands, like Monsanto’s Roundup and Dow’s 2,4-D. It’s the latest move meant to slow a crippling regional epidemic of kidney disease spreading along the impoverished Pacific coast of Central America.
Earlier this year, three chemicals were banned in Sri Lanka following a multiyear investigation that linked high CKD rates in the South Asian island nation to chemical agents in the fields. Researchers highlighted cadmium, arsenic, and lead among the dangerous ingredients found in common pesticides and herbicides.
But the pesticide theory has its discontents too. The impact of agrochemicals has been hotly contested for years, and the debate’s intensity is only increasing with the bans. Agribusiness is fighting back, deploying its political muscle in multiple nations to challenge emergent regulation.
Meanwhile, more researchers and green groups are discussing how residents of export crop-dependent nations deal with noxious environmental risk factors rarely seen at similar levels in advanced countries - such as unclean drinking water and lead exposure.
Puzzles remain
Handling contaminated soils and agrowaste directly exposes farmers to the heavy metals that leach from poisonous chemicals. Workers can also receive doses through the air they breathe and food and water they consume.Cumulative biochemical exposure to heavy metals like lead can be life-threatening. But does it mean metallic pesticide residues are creating kidney failure epidemics in crop-heavy nations like Sri Lanka and El Salvador?
Are agrochemicals responsible for the deaths of thousands of young agricultural workers in the global South? As the issue heats up in the coming years and the number of fatalities continues to climb, the answers to these questions may be forthcoming.
Courtesy: greenerideal.com
Rise in kidney disease
Could environment be a factor?:
For years, mysterious epidemics of kidney disease have been simmering within agricultural hotspots in the developing world, from tropical El Salvador to the South Asian highlands of Sri Lanka and India.
The deadly string of chronic kidney disease (CKD) outbreaks have barely made the news since it first struck farmers in the 1990s. Yet today, the World Health Organization (WHO) estimates more than 20,000 workers in Central America alone have died in the wake of the uptick in CKD.
What is driving kidney failures in these agricultural workers? Although the precise cause of the outbreaks remain disputed, political leaders have begun to reign in toxic pesticide imports as a stopgap reform to stem the loss of life. El Salvador and Sri Lanka have stepped up as the first two nations to ban mainstream agrochemicals for their suspected assault on the kidneys of young rural farmers.
Kidneys are the body’s filters. As blood flows through these critical organs, they efficiently filter out wastes and toxins and prepare their removal. But the kidneys’ ability to flush foreign agents is not unlimited. Accumulated stressors can and do lead to kidney failure.
The index of suspicion for agrochemical drivers of kidney disease is higher than ever. Added to a concomitant rise in demand for dialysis techs and renal physicians in afflicted countries, researchers and now politicians are beginning to take notice after years of inaction.
El Salvador recently passed a landmark ban of 53 agricultural products. The Salvadoran ban includes old pariahs like DDT, as well as popular modern brands, like Monsanto’s Roundup and Dow’s 2,4-D. It’s the latest move meant to slow a crippling regional epidemic of kidney disease spreading along the impoverished Pacific coast of Central America.
Earlier this year, three chemicals were banned in Sri Lanka following a multiyear investigation that linked high CKD rates in the South Asian island nation to chemical agents in the fields. Researchers highlighted cadmium, arsenic, and lead among the dangerous ingredients found in common pesticides and herbicides.
But the pesticide theory has its discontents too. The impact of agrochemicals has been hotly contested for years, and the debate’s intensity is only increasing with the bans. Agribusiness is fighting back, deploying its political muscle in multiple nations to challenge emergent regulation.
Meanwhile, more researchers and green groups are discussing how residents of export crop-dependent nations deal with noxious environmental risk factors rarely seen at similar levels in advanced countries - such as unclean drinking water and lead exposure.
Cumulative biochemical exposure to heavy metals like lead can be life-threatening. But does it mean metallic pesticide residues are creating kidney failure epidemics in crop-heavy nations like Sri Lanka and El Salvador?
Are agrochemicals responsible for the deaths of thousands of young agricultural workers in the global South? As the issue heats up in the coming years and the number of fatalities continues to climb, the answers to these questions may be forthcoming.
Courtesy: greenerideal.com
The deadly string of chronic kidney disease (CKD) outbreaks have barely made the news since it first struck farmers in the 1990s. Yet today, the World Health Organization (WHO) estimates more than 20,000 workers in Central America alone have died in the wake of the uptick in CKD.
What is driving kidney failures in these agricultural workers? Although the precise cause of the outbreaks remain disputed, political leaders have begun to reign in toxic pesticide imports as a stopgap reform to stem the loss of life. El Salvador and Sri Lanka have stepped up as the first two nations to ban mainstream agrochemicals for their suspected assault on the kidneys of young rural farmers.
Index of suspicion
We know genetics, diet, and lifestyle all influence the prevalence of kidney disease. But what about the environment? Could environmental factors be driving outbreaks of kidney disease in developing nations?Kidneys are the body’s filters. As blood flows through these critical organs, they efficiently filter out wastes and toxins and prepare their removal. But the kidneys’ ability to flush foreign agents is not unlimited. Accumulated stressors can and do lead to kidney failure.
The index of suspicion for agrochemical drivers of kidney disease is higher than ever. Added to a concomitant rise in demand for dialysis techs and renal physicians in afflicted countries, researchers and now politicians are beginning to take notice after years of inaction.Agrochemical wars
Amid growing evidence for a link between nephrotoxicity and agrochemicals, some political leaders now believe the abnormal rise in CKD cases can be traced to environmental causes - specifically, chemical pesticides and fertilizers widely used in the agricultural sector to grow massive quantities of crops for export.El Salvador recently passed a landmark ban of 53 agricultural products. The Salvadoran ban includes old pariahs like DDT, as well as popular modern brands, like Monsanto’s Roundup and Dow’s 2,4-D. It’s the latest move meant to slow a crippling regional epidemic of kidney disease spreading along the impoverished Pacific coast of Central America.
Earlier this year, three chemicals were banned in Sri Lanka following a multiyear investigation that linked high CKD rates in the South Asian island nation to chemical agents in the fields. Researchers highlighted cadmium, arsenic, and lead among the dangerous ingredients found in common pesticides and herbicides.
But the pesticide theory has its discontents too. The impact of agrochemicals has been hotly contested for years, and the debate’s intensity is only increasing with the bans. Agribusiness is fighting back, deploying its political muscle in multiple nations to challenge emergent regulation.
Meanwhile, more researchers and green groups are discussing how residents of export crop-dependent nations deal with noxious environmental risk factors rarely seen at similar levels in advanced countries - such as unclean drinking water and lead exposure.
Puzzles remain
Handling contaminated soils and agrowaste directly exposes farmers to the heavy metals that leach from poisonous chemicals. Workers can also receive doses through the air they breathe and food and water they consume.Cumulative biochemical exposure to heavy metals like lead can be life-threatening. But does it mean metallic pesticide residues are creating kidney failure epidemics in crop-heavy nations like Sri Lanka and El Salvador?
Are agrochemicals responsible for the deaths of thousands of young agricultural workers in the global South? As the issue heats up in the coming years and the number of fatalities continues to climb, the answers to these questions may be forthcoming.
Courtesy: greenerideal.com
0 comments:
Post a Comment